در آبیاری قطره ای آب از یک شبکه لوله کم فشار به صورت یک الگوی از قبل تعیین شده ، پخش می گردد . وسیله خروج آب به خاک « قطره چکان » نام دارد . قطره چکا نها از طریق یک نازل باریک یا مسیر جریان طویل ، فشار موجود در شبکه لوله را کاهش می دهند و موجب کاهش دبی تخلیه تا حدود 4 لیتر بر ساعت می شوند .

َجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَیءٍ حَی                           سوره ی مریم آیه 26

و هر چیز زنده‌ای را از آب قرار دادیم             

یصْهَرُ بِهِ مَا فِی بُطُونِهِمْ وَالْجُلُود                              ُ«الحج/5»

آنچنان که هم درونشان با آن آب می‌شود، و هم پوستهایشان.

آب قنات جارى: این آب از آب چاه‏هاى غیرجارى بهتر است.

آب رودخانه: برخى پزشکان قدیمى اعتقاد دارند این آب براى افرادى که استعداد ابتلا به قولنج دارند ضررش از آب قنات بیشتر است.

آب جوشیده: آبى که بجوشانند و سپس سرد کرده و بنوشند نفخش کمتر و براى افراد داراى نفخ معده سازگارتر است ولى براى افراد گرم‏مزاج چندان سازگار نیست.

آب مقطر: این آب از معده به راحتى عبور مى‏کند و از اعضاى درونى بدن گذشته و به وسیله پیشاب و عرق خارج مى‏گردد. ولى براى کسانى که احساس سنگینى در سر دارند زیان دارد.

آب باران: سبک و زودگذر از معده است ولى آماده براى ایجاد عفونت و برافروختن تب است. کسانى که مجبورند آب باران بنوشند بهتر با کمى سکنجبین ترش بنوشند تا رفع ضرر کند.

انواع آب از نظر ابن سینا

آب جارى: بهترین آب جارى آبى است که به سمت خامه در جریان است. چنین آبى هر چه از منشاء دور شود بهتر است بعد از آن آبى است که به سمت شمال جریان دارد. آبى که به سوى مغرب و مشرق در حرکت است نامطلوب است.

آبشار: بهترین آب روى زمین است. این آب سبک وزن است.

در اکثر حالات آب سبک از آب سنگین بهتر است. براى سنجش آبها دو تکه ابر هم‏وزن را برداشته در دو آب جداگانه فروبرده تا کاملًا خیس شوند سپس آن دو را چنان بفشارند که دیگر آب پس ندهد حال هر دو را وزن کرده قطعه سبک‏تر بهتر است.

آب راکد: این آب براى معده نامساعد است. آبى که تازه از چشمه مى‏جوشد مانند آب راکد است.

آب گوگردى: فواید: پى‏ها را آب مى‏کند، درد کشیدگى را آرامش مى‏دهد، جوش و دمل‏هاى مزمن را مى‏زداید، لکه‏هاى سیاه و سفید را از بین مى‏برد. زیان: معده را سستى مى‏بخشد اشتها را از بین مى‏برد.